8
mei
2025
Het begon in de jaren ’90, toen Etienne Dejaeger, destijds loodgieter bij sanitairbedrijf Van Marcke, een vakantiereis cadeau kreeg van zijn werkgever. Samen met zijn vrouw Monique trok hij naar Senegal, waar een toevallige ontmoeting hun leven zou veranderen. Tijdens hun verblijf leerden ze via het kamermeisje van het hotel het echtpaar dhr. en mevr. Sène kennen. Die waren bezig was met het oprichten van een kleuterschool in Mbour, een kuststad ten zuiden van Dakar. Tijdens de contacten die Etienne en Monique hadden werd de interesse en het enthousiasme voor het project gewekt. Wat volgde was een jarenlange vriendschap en een gedeelde droom: kansarme kinderen toegang geven tot onderwijs.
Terug in België besloten Monique en Etienne zich volledig achter het project te scharen. Via tal van acties zamelden ze geld, schoolmateriaal en bouwmateriaal in. Ook de leerlingen van het Sint-Lodewijkscollege in Brugge sloten zich aan bij het initiatief, samen met talloze sympathisanten en vrienden. In 1994 gingen de deuren van het eerste schooltje open dat als eerbetoon de naam ‘Groupe Scolaire Etienne et Monique’ kreeg.
De school groeide in de loop van de jaren uit tot een volwaardige onderwijsinstelling waar intussen les wordt gegeven tot en met het zesde middelbaar. In moeilijk bereikbare regio’s werden daarnaast “cases” opgericht: kleine satellietschooltjes waar peuters en kleuters vanaf 20 maanden terechtkunnen.
Monique verblijft sinds eind 2024 in WZC De Zeventorentjes in Assebroek. Om de zoveel jaar komen dhr. en mevrouw Sène op bezoek naar België waarbij ze steevast een tussenstop maakten bij Monique in Assebroek. Twee jaar geleden kwamen ze voor het laatst op bezoek bij Monique thuis die toen al gezondheidsproblemen had.
Schepen van sociale zaken en voorzitter van Mintus en alle welzijnsverenigingen Pablo Annys: “Vandaag mogen we dhr. en mevr. Sène opnieuw in ons midden te mogen verwelkomen – deze keer hier bij ons in De Zeventorentjes. Het team van het woonzorgcentrum heeft er alles aan gedaan om dit mogelijk te maken, en ik wil hen daar als voorzitter van harte voor bedanken. Want dat Monique hen hier opnieuw kan ontmoeten, betekent veel voor haar.
De fototentoonstelling die het team heeft opgebouwd in het kader van het bezoek is niet zomaar een verzameling foto's. Het is een reis, een herinnering en een eerbetoon aan de inzet van Monique en Etienne die - samen met dhr. en mevrouw Sène - een samenwerking tot stand hebben gebracht over grenzen heen en waaruit dit mooie schoolproject is voorgekomen dat tot op de dag van vandaag een grote meerwaarde betekent voor veel kinderen in Senegal.”